Soms heb je van die buien,
Dat je zeeën vol kan huilen.
Het hoeft van jou niet meer.
Helpen doe je niet gauw weer.
Iedereen kan dan de pot op.
Opdonderen met hen getroost en een slechte mop.
Je hoofd zegt dan Fuck you all!

Maar je hart spreekt dan een moeilijk getal.
Een getal die moeilijk is te leren.
Een getal waarmee je, je vrienden kan bezeren.
Mensen die hem snappen,
Zullen een goede vriendschap aan je laars lappen.

Deze mensen zijn bijna nooit een groep maar altijd eèn.
De enige echte die je woede zal snappen, zal er altijd-
voor jou zijn voor jou alleen.

Buien weghalend zonder te merken,
Zul jij je hoofd weer plezier en vrolijkheid schenken.
Vrolijk zul je zijn in hoofd, in hart en van top tot teen.
De bui is ontcijferd en begrepen maar wel door jou goede vriend(in) alleen…