Het Maanvrouwtje
opgeslokt door haar
eigentijds verleden
zoekt ze naar een maar
om te overleven in het heden
verdwaald in haar
eigengemaakte doolhof
ze brengt zichzelf in gevaar
met haar herrinnering naar oud stof
vastgeketend aan haar
eigen geschreven verhaal
afwijzend al het commentaar
gesproken door haar vriendentaal
zij, de maanvrouw
klein en wankelbaar
gelooft niet meer in trouw
volgens haar is niets meer waar
ze is gevlogen naar de maan
om haar angsten achter te laten
ze verstopt zich levend in een waan
van bedrieglijk gemeten maten
ze is weggelopen
voor een onzeker leven
ze durft niet meer te hopen
en heeft de kracht niet
wie dan ook een kans te geven
maanvrouwje waarom
houd je je medemens
zo ver van je vandaan
probeer te vertrouwen
en alles zal beter gaan
~15 december 2005 ~
| brinkieloontje: | Donderdag, december 15, 2005 22:02 |
| Mooi geschreven mienke :) | |
| hannez: | Donderdag, december 15, 2005 20:52 |
| correctie: heRinnering:) Geeft niet hoor, kan gebeuren. leuk gedichtje! kuskus | |
| Koene: | Donderdag, december 15, 2005 19:40 |
| JAA die laatste strofe! zet m op!!! alles komt goed! |
|
| Auteur: mienke | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 15 december 2005 | ||
| Thema's: | ||