ze raapte rijkdom
Ze bukte soepel en raapte
een steen zomaar van het pad
je keek naar haar en lachte
zo’ n rare meid had je nooit gehad
één die gelukkig kan zijn met kleine
dingen in t leven, de aarde toelacht
je wist toen nog niet eens zeker
naar welke wereld zij je heen bracht
ze wil je laten zien, laten voelen
dat met een glinsterende steen
met liefde geraapt van de aarde
een goed gevoel van rijkdom verscheen
Reacties op dit gedicht
| Rien de Heer: | Zaterdag, december 17, 2005 11:27 |
| Niks rare meid....leuke meid... Groetjes, Rien. |
|
| m@rcel: | Vrijdag, december 16, 2005 13:11 |
| wat een ontzettend mooi en prachtig gedicht heel mooi Remie Liefs m@rcel |
|
| erje: | Vrijdag, december 16, 2005 09:29 |
| heb ook wel eens glinsterende ogen maar niet van fonkelende stenen liefs erje |
|
| L.Bert: | Vrijdag, december 16, 2005 08:30 |
| Uit de verzen komt een fraaie ziel tevoorschijn. | |
| nachtegaal: | Vrijdag, december 16, 2005 08:20 |
| prettig schrijfseltje om de dag mee te beginnen. lieve groetj, nachtegaal |
|
| Artifex: | Vrijdag, december 16, 2005 08:13 |
| Wat een mooike... Liefs, Artifex. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 16 december 2005 | ||
| Thema's: | ||