vergeef me
ik kus de stilte van je lippen
maar van het verdriet in je ogen
weet ik dat het niet zal vergaan
heel ik de littekens in je ziel
doch weet dat die op je lichaam
voor eeuwig zullen blijven staan
blader ik boeken van herinnering
waar onze verleden bladen beslaat
en weet ik dat je verder zult gaan
kijkend naar wie ik ooit beminde
voel ik het kloppen van jouw hart
als laatste teken van mijn bestaan
-vergeef me voor al het verdriet,
dat ik alhoewel nooit zo bedoeld
je toch eens heb aangedaan-
Reacties op dit gedicht
| shadie: | Zaterdag, december 17, 2005 21:33 |
| zeer droef, spijtig en toch prachtig geschreven. voor een fictief gedicht is het zo goed geschreven dat het net echt kon zijn. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: senta | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 december 2005 | ||
| Thema's: | ||