met open ogen
met open ogen
heel ver weg gezogen
ver weg hier vandaan
daar waar alles is ontstaan
reik ik jou mijn hand tot die niet verder kan komen
waar we zullen gaan naar een plek
waarvan je nu alleen kunt dromen
geven en nemen in het bestaan van jou en mij
staan we voortaan zij aan zij
Hindernissen die je zal moeten nemen
want overal waar je staat zijn er problemen
overgegeven aan het noodlot van het leven
zijn we hier door liefde omgeven
hoge bergen diepe dalen
zullen we langzaam naar die plek afdwalen
waar een kans op een beter leven zal bestaan
en waar alleen maar vreugde en liefde is toegestaan
heel ver weg gezogen
ver weg hier vandaan
daar waar alles is ontstaan
reik ik jou mijn hand tot die niet verder kan komen
waar we zullen gaan naar een plek
waarvan je nu alleen kunt dromen
geven en nemen in het bestaan van jou en mij
staan we voortaan zij aan zij
Hindernissen die je zal moeten nemen
want overal waar je staat zijn er problemen
overgegeven aan het noodlot van het leven
zijn we hier door liefde omgeven
hoge bergen diepe dalen
zullen we langzaam naar die plek afdwalen
waar een kans op een beter leven zal bestaan
en waar alleen maar vreugde en liefde is toegestaan
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, december 28, 2005 00:55 |
| nog net voor het lange luiden van de klok van middernacht, derde van deze kerst, het moment van slapen gaan kwam al snel herderlijk naderbij, werd dan toch onze wereld stil op de wind zo wit als waar we naar uit zagen, konden zien op kaarten, het was al maanden dagelijks te horen in liedjes of wat dan ook, ik schreef je op de melodie, hoe hadden wij niet … |
|
| Hans Winter: | Woensdag, december 28, 2005 00:55 |
| … toegeleefd naar dit geboortefeest, beiden eens bar eenzaam, jij met je kind dat op komst was en ik zonder vrouw die mij tot haar tegenover nam, een vriendelijk bijna vrolijk sneeuwen dat liggen bleef waar ik buitenwaarts om me heen keek en binnen je blonde haarval je lichte dichterlijk gekozen oogopslag, even scheen het helder te velde te komen tot een volgende dag. hans |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, december 27, 2005 00:15 |
| vele verhalen van heel vroeger, mensen meestal te voet, machten ongezien zo groot als goden, maar kleiner dan een kind, deden ons goed, leken naderhand vandaag voorzien geschreven, wij beleefden toen, maakten ze waar, voegden het onze eraan toe, gaven en namen, legden iets liefs in je naam, werden tezamen een wees gegroet. hans |
|
| Hans Winter: | Zondag, december 18, 2005 21:38 |
| toen zij haar ogen opsloeg, blonk er voor het eerst weer de hoop iets waard te zijn, zo lief glinsterend vervloeide haar blik. hans |
|
| Artifex: | Zondag, december 18, 2005 21:12 |
| Prachtig en mooi hoopvol geschreven. De toekomst te zien met nog zoveel kansen in het verschiet. Het is je van harte gegund. Alvast fijne Kerstdagen. Liefs, Artifex. |
|
| moongirl1982: | Zondag, december 18, 2005 20:01 |
| prachtig geschreven meid, groet moongirl1982 |
|
| Dirk Hermans: | Zondag, december 18, 2005 15:36 |
| prachtig beschreven zeer mooi neergezet Fijne Kerstdagen en veel geluk in het nieuwe jaar liefs Dirk |
|
| Hans Winter: | Zondag, december 18, 2005 14:29 |
| * en nog wil je een kind die de kerst begint voor twee tegenover elkaar gekomen mensen, in wat het noodlot voor hen bewerkt, in hetgeen zij elkander toegenegen vol van hun lief gebogen bemerken, die de tijd van verlangen, van advent onderweg zienderogen hoger bezegelt, hen zij aan zij brengt, om vast van te houden beiden verlengt. * hans |
|
| Hans Winter: | Zondag, december 18, 2005 14:28 |
| * leg je hand op mijn mond. opdat mijn spreken, mijn weten verstomt, neem mijn ogen groter op, je haar de jouwe getrouw om mijn hals, leg je hand waar ik kom, mij verleng, waar je brengt, open mij verzengt, waar ik eens al ontstond en stierf en lief van je leef, leg je hand op mijn hoofd, opdat ik alles wat komen kan in jou geloof. * hans |
|
| MAC: | Zondag, december 18, 2005 12:03 |
| lieve lisa het is ik mac je wordt steeds beter en ergens wou ik dat het gedicht over mij ging maar ik ben blij met wat we nou hebben mischien dat je ooit nog eens zoiets moois voor mij schrijft dikke kus | |
