Op de rand van de afgrond
op de grens van leven en dood
sta ik maar te twijfelen
verlangen om te springen is groot
Hoef maar één pasje te zetten
daarna is alles zo voorbij
het is een kleine stap
dan ben ik eindelijk vrij
De wereld om me heen is donker
mijn hoop vaagt weg in het zwart
teveel gebeurd, geen gevoel meer vanbinnen
leegte en kou vullen mijn versteende hart
Ik wil best kiezen voor het leven
ik hou van de mensen om me heen
maar het is zo moeilijk vol te houden
zoek het juiste pad maar vind er geen
Misschien moet het dan wel zo zijn
is dit leven niet mijn levensweg
is de dood het pad wat ik moet bewandelen
maar daarover ben ik met mezelf in overleg
15-12-2005