het gehuil van de wind
het gehuil van de wind
het gehuil van de wind
kerft diep door jou heen
sporen van littekens
worden in herinnering
opengereten
vragen naar het waarom
het slinken van de pijn
waarom, waarom
kan hij het “vroeger”
niet vergeten
nachten dwaalt hij
op het verkeerde spoor
waar wissels
niet meer werken
voelbaar verdriet
tastbare angst
en toch proberen
het niemand te laten merken
L!@
Reacties op dit gedicht
| L!@: | Maandag, december 19, 2005 08:20 |
| joa..goed neergezet laifs |
|
| Artifex: | Zondag, december 18, 2005 23:15 |
| Prachtig mooi beeldend, graag gelezen. Liefs, Artifex. |
|
| m@rcel: | Zondag, december 18, 2005 15:30 |
| voelbaar mooi geschreven, en het is niet makelijk om niets te laten merken, ook al is de vriendschap dan nog zo mooi. Liefs m@rcel |
|
| Annemieke van der Ven: | Zondag, december 18, 2005 14:33 |
| Wisselwerking tussen jullie twee versterkt een hoop gevoelens.... Liefs Annemieke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 18 december 2005 | ||
| Thema's: | ||