langzaam tekenen wolken zich boven mijn hoofd
en glijden mooie herrineringen van me af
de wind verwaait mijn gedachten
waarin ik me steeds overgaf
de wanhoop legt zn handen om mn nek
streelt de aderen waardoor ik weet dat ik nog leef
ik ben gesmolten tot een mens met verdriet pijn en angst
in deze verrotte wereld waarin ik me begeef
de stromen vna leven die ik zou moeten voelen
zijn verdwenen net als wat ik had
ik ben slechts nog een doelloos lichaam
want een eigen heb ik al nooit gehad