gymles
Als ik terug denk aan weleer,
dan voel ik de angst voor de gymles weer.
Vooral het paard en de brug
brengen dat gevoel weer terug.
Want moest ik daar overheen gaan springen
kon ik mijn tranen niet bedwingen.
De slechte ervaring van die ene keer
beleefde ik dan telkens weer.
Die keer toen ik in volle vaart
met mijn kruis keihard neerkwam op het paard.
Ik was bang dat het weer gebeuren zou
vandaar dat ik niet springen wou.
En wat de leraar ook probeerde en zei
de gymles was taboe voor mij.
dan voel ik de angst voor de gymles weer.
Vooral het paard en de brug
brengen dat gevoel weer terug.
Want moest ik daar overheen gaan springen
kon ik mijn tranen niet bedwingen.
De slechte ervaring van die ene keer
beleefde ik dan telkens weer.
Die keer toen ik in volle vaart
met mijn kruis keihard neerkwam op het paard.
Ik was bang dat het weer gebeuren zou
vandaar dat ik niet springen wou.
En wat de leraar ook probeerde en zei
de gymles was taboe voor mij.
Reacties op dit gedicht
| Anita Vlieger: | Dinsdag, oktober 30, 2001 22:51 |
| Hahaha, enig gedicht. Ik heb ook zoiets meegemaakt, alleen was het bij mij de evenwichtsbalk. Liefs, Anita ps: één van de eerste gedichten die ik na mijn vakantie heb gelezen |
|
| Zeeroosje: | Woensdag, oktober 24, 2001 09:41 |
| ha, ha Doortje...sorry dat ik lach, best wel pijnlijk, maar daarom lach ik niet hoor, dat je zo'n dingen nog weet. Voor mij was dat, als een speelplein, dat was het beste vak voor mij. :):):) Leuk gedicht, Veel liefs Roosje | |
Over dit gedicht
| Auteur: Huting |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||