Het meisje.
Dat meisje
Liggend op de grond
Brandplekjes overal
Bloed stromend uit haar mond
Het was een avond
Een avond om nooit te vergeten
Er waren zoveel dingen
Dingen die je niet wilt weten.
Dagenlang blauw rondlopen
Zingend, schreeuwend,
Rennend, kruipend,
Overal heen,
Maar nergens thuisgekomen.
Alleen,
Met haar bloed
Met haar adem
Met haar leven
Maar haar leven is niks meer
Haar leven is over
Haar bloed stopt met stromen
Haar lichaam met ademhalen.
Maar niemand die het merkt,
Want dit meisje.
Had geen thuis,
Geen leven,
Helemaal niets.
Liggend op de grond
Brandplekjes overal
Bloed stromend uit haar mond
Het was een avond
Een avond om nooit te vergeten
Er waren zoveel dingen
Dingen die je niet wilt weten.
Dagenlang blauw rondlopen
Zingend, schreeuwend,
Rennend, kruipend,
Overal heen,
Maar nergens thuisgekomen.
Alleen,
Met haar bloed
Met haar adem
Met haar leven
Maar haar leven is niks meer
Haar leven is over
Haar bloed stopt met stromen
Haar lichaam met ademhalen.
Maar niemand die het merkt,
Want dit meisje.
Had geen thuis,
Geen leven,
Helemaal niets.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Moontje* | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 19 december 2005 | ||
| Thema's: | ||