WELKOM…
Mijn paleis
is vleugellam.
De entree te lang.
Het grootse hek,
het plein,
de galerij,
een vage vlek
uit vroeger tijd.
De feesten
die er waren,
de bachanalen,
waar ieder
zijn noodzakelijke
portie drank
kwam halen,
zijn voorbij.
Het onkruid
woekert langs de paden.
De borders hoog.
Ze verhalen
de schandalen
van passanten,
die dansten
op een vergeten feest.
Mijn paleis,
wit en riant.
Ik neem jouw hand
en leid je naar ramen.
Het uitzicht,
bepalen we nu samen.
Jij,
mijn langverwachte gast,
zo onverwachts….!
WIL MELKER
26/07/2000