Kilte,


Je lag zo stil in de kist
toen ik afscheid nam,
Omgeven door zoveel kleuren
van afgesneden bloemen die nog leefden
Dat ik schrok van de kilte van
je hand toen ik hem aanraakte,
Alsof ik iets anders verwachte:
beweging, een teken van leven

Ik weet nog hoe je met mij stoeide,
een en al warmte en kleur en beweging
Nu lig je daar zo stil zonder geluid,
met al die mensen om je heen
Dat ik mij vertwijfeld afvraag:
Ben jij dezelfde, ben jij dezelfde als toen
of hebben we al eerder
afscheid genomen, toen we nog stoeiden Pascal

( Pascal was de vriend van mij die het niet meer zag zitten )

Rust zacht mijn vriend , maar mijn leven gaat door hoe moeilijk het ook is .

Liefs bullterrier