hoeveel kun je dragen
hoe sterk moet je zijn
zit het me af te vragen
in gedachten verzonken
sluimerend ten onder gaan
door emotie's overmand
slikkend om elke traan
hopeloos verloren
waar zijn de handen
ooit uitgestoken naar mij
ver weg een schaduw
kom er niet bij
in eenzaamheid vechtend
tegen leed en verdriet
een schouder een arm
zelfs de hand is er niet
arie: | Dinsdag, december 20, 2005 20:06 |
Hoe diep de afgrond ook lijkt hoe stil het ook is als je durft is er altijd iemand die met jou deelt het kost moete,en het kost kracht. Maar de beloning zal mooi zijn Liefs, Arie |
|
*dark_angel*: | Dinsdag, december 20, 2005 14:16 |
wat een mooi gedicht, zo mooi verwoord.. als ik dichter bij je woonde, dan kreeg je knuffel hoor! liefs dark |
|
remie: | Dinsdag, december 20, 2005 13:43 |
verdrietig???...liefs Remie | |
Niniki: | Dinsdag, december 20, 2005 12:28 |
Dat meen je toch niet? Lieverd, je weet toch dat mijn hand altijd nét om de hoek ligt? Big hug! Knuffie Nini |
|
erje: | Dinsdag, december 20, 2005 11:14 |
als ik je aan kon raken zou ik je even knuffelen, hoop dat de komende kerstdagen toch ook voor jou een beetje licht uitstralen, helaas kunnen we je alleen maar troosten met onze gemeende uitlatingen op papier liefs erje |
|
hiljaa: | Dinsdag, december 20, 2005 10:30 |
zullen we elkaar even troosten!! knufliefs--hiljaa-- |
|
Jannie Hoogendam: | Dinsdag, december 20, 2005 10:23 |
je krijgt allebei mijn armen lieve Riann...kan ik iets voor je betekenen? Je gedicht spreekt voor zich kus en knuffel Jannie |
|
Auteur: Riann | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 20 december 2005 | ||
Thema's: |