Weg, voor papa
Voor papa,
Papa… gewoon weg, het is zo gek, hij staat niet meer naast me, hij is er niet meer voor me.
Het kan niet waar zijn! Mijn papa is gewoon weg.
Al weer een jaar geleden stond hij daar ...
Nu niet meer het is zo raar.
Ik snap het niet hoe moet ik dit nou begrijpen,
Papa is gewoon weg.
Gebeurt dit vaker? Is het toeval, of gewoon pech?
Er moet toch ergens een sleutel, een oplossing zijn, in dit donkere dal?
Misschien ben ik de sleutel zelf,
En zit het antwoord diep in mij, ergens geborgen,
Ergens onderaan en bovenop al mijn andere zorgen.
Kon ik de oplossing maar vinden.
Net zo simpel, als een bloem die je plukt uit de weide.
Als een sneeuw vlok die dwarrelt naar beneden.
Maar tevergeefs, dat kan niet meer.
Geen aanraking meer mogelijk, geen liefde tussen beide,
Geen afscheid.
Je dochter, Renee
Papa… gewoon weg, het is zo gek, hij staat niet meer naast me, hij is er niet meer voor me.
Het kan niet waar zijn! Mijn papa is gewoon weg.
Al weer een jaar geleden stond hij daar ...
Nu niet meer het is zo raar.
Ik snap het niet hoe moet ik dit nou begrijpen,
Papa is gewoon weg.
Gebeurt dit vaker? Is het toeval, of gewoon pech?
Er moet toch ergens een sleutel, een oplossing zijn, in dit donkere dal?
Misschien ben ik de sleutel zelf,
En zit het antwoord diep in mij, ergens geborgen,
Ergens onderaan en bovenop al mijn andere zorgen.
Kon ik de oplossing maar vinden.
Net zo simpel, als een bloem die je plukt uit de weide.
Als een sneeuw vlok die dwarrelt naar beneden.
Maar tevergeefs, dat kan niet meer.
Geen aanraking meer mogelijk, geen liefde tussen beide,
Geen afscheid.
Je dochter, Renee
Over dit gedicht
| Auteur: *Renee* | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 20 december 2005 | ||
| Thema's: | ||