het was al laat,
urenlang
na middernacht.
de bel ging
en mn adem stokte in mn keel.
ik moest mee komen
ik mocht niet vragen waarheen.
ik moest zitten
goed zitten
en me stevig vast houden.
mijn beste vriend
was weg
niemand wist waarheen
maar ik wist het al te goed,
je was weggegaan.
zonder afscheid
want dat was te moeilijk
zonder kus want dat was te lief
zonder een woord
want dat was te heftig
ik weet dat je van me houd
en dat je altijd bij me bent
ik mis je vreselijk
je bent mn beste vriend
voor altijd
ik hou van je,
lieverd,
waarom kom je niet even dag zeggen?
heel even?
of snel een kus?
zoals vroeger?
kom je terug?
heel even..
ik mis je zo..
kom maar!