Zoals altijd in de schemer
tracht ik zon en maan te vangen met één blik
mijn tranen vertroebelen zicht op ons
en raken enkel de kern van het duister in mij
Pijn uit zich in een geluidloze schreeuw
waarin mijn adem stokt
als herinneringen zich opdringen
en ik jou dicht bij mij voel
De zon van mijn bestaan is tevens de schaduw
die valt in de nacht bij volle maan
liefdevol geworpen over mijn leven
in een wereld waarin schijn gekoesterd wordt
De waarheid rust achter mijn gesloten ogen
bijna kan ik vergeten en zie ik de wereld
zoals die glansde toen jij nog leefde
leefde jij nog maar
sergev2005: | Vrijdag, december 30, 2005 21:08 |
Een droefmooi gedicht. Ik ga het nog eens herhalen voor het geval het zou vergeten zijn: je kracht schuilt steeds weer in de vrouwelijke zachtheid waarmee je de beelden overbrengt van nacht, verlangen en natuurlijk Liefde. Dikke kus en een zeer fijn feest bij het Oude Jaar en mijn beste wensen voor het Nieuwe Jaar! Je genegene, Serge |
|
Boudaatje: | Woensdag, december 21, 2005 20:47 |
Jeetje zeg zo beeldig! liefs |
|
Mathilde: | Dinsdag, december 20, 2005 22:10 |
..blijf ik zitten met een brok in mijn keel.. zo mooi! knuf, mathilde |
|
Gert: | Dinsdag, december 20, 2005 20:39 |
Erg mooi geschreven. Liefs, Gert |
|
Klaes: | Dinsdag, december 20, 2005 20:06 |
fraai staaltje van poezie groet/klaes |
|
Elze: | Dinsdag, december 20, 2005 18:16 |
mooi ,, prachtig kuslaif..elze |
|
m@rcel: | Dinsdag, december 20, 2005 18:14 |
heel,heel mooi Liefs m@rcel |
|
Rien de Heer: | Dinsdag, december 20, 2005 17:54 |
Zoals altijd een heel speciaal gedicht.... Groetjes, Rien. |
|
Auteur: Renate-td- | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 20 december 2005 | ||
Thema's: |