(uitd) Dichtersdood
Dichtersdood
Droomde ik altijd om te vliegen
bleef ik vallen in woordenvallen
gevangen in voelsopnames, dichten
vond ik mijzelf in eigen fantasieën?
Woorden kwamen mij tekort
gevoelens voelden mij niet meer
daar ik ze al te lang gevoeld heb
maar het is goed nu, ik heb vrede
Sterft de inkt een zwarte dood
waar al mijn pennen vallen, net als ik
wordt het papier niet langer gevuld
en schrijf ik mijn eigen condoleance
- Lees mijn leven op papier
vaarwel, snode wereld
…
Rachel
uitdaging Marjolein.
Reacties op dit gedicht
| Eagle: | Zondag, december 25, 2005 13:04 |
| Mooi, maar droevig gedicht. Je vind je lichtpuntje in je leven echt heel snel. Liefs XXX Eagle |
|
| *Emms*: | Zaterdag, december 24, 2005 19:25 |
| Heel mooi gedicht.! :O Knuffel en Liefss |
|
| Marjolein.: | Dinsdag, december 20, 2005 18:15 |
Rakend. Zeker geslaagd, hoor. 'Snode', nooit van gehoord. Ik zal eens kijken wat het moge betekenen. ;) Liefs, |
|
| m@rcel: | Dinsdag, december 20, 2005 18:13 |
| wat ontzettend gevoelig pakkend mooi verwoord Liefs m@rcel |
|
| Heleen17: | Dinsdag, december 20, 2005 17:49 |
| erg mooi en veelbetekenend! de derde strofe vind ik het meest pakkend.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Rachel Rutten | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 20 december 2005 | ||
| Thema's: | ||