een schreeuw
een schreeuw die klonk in het duister
maar van dichtbij leek het op gefluister
een hel op aarde door wat je bij haar deed
een zeker meisje dat langzaam weggleed
zij die langzaam werd wat jij wilde
en het van binnen heel hard uitgilde
ze trilde
het deed je niks
alles ging en moest altijd kwaadschiks
je zag haar ware tranen
je voelde haar lijf trillen van angst
je wist wat je haar aandeed
en dat maakte haar nog het aller bangst
maar van dichtbij leek het op gefluister
een hel op aarde door wat je bij haar deed
een zeker meisje dat langzaam weggleed
zij die langzaam werd wat jij wilde
en het van binnen heel hard uitgilde
ze trilde
het deed je niks
alles ging en moest altijd kwaadschiks
je zag haar ware tranen
je voelde haar lijf trillen van angst
je wist wat je haar aandeed
en dat maakte haar nog het aller bangst
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zaterdag, december 24, 2005 00:03 |
| een zeer gevoelig gedicht moedig neergezet groetjes Dirk |
|
| m@rcel: | Dinsdag, december 20, 2005 23:24 |
| intens voelbaar geschreven Knuff m@rcel |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, december 20, 2005 21:04 |
| werd je een ding om te doen, ten minste gemaakt, starend van buiten verbruid, kermde je toen, ingehouden om diep binnenin nog iets vrouwelijks liefs te bewaren, om niet bij het geringste meer te moeten verliezen, wees dan deze keer alsnog tot een kerst bemind, opdat er van alles weer begint. hans |
|
| Artifex: | Dinsdag, december 20, 2005 20:53 |
| Prachtig gedicht, voelbaar en intens. Liefs, Artifex. |
|
| Romi : | Dinsdag, december 20, 2005 19:26 |
| Mag 'k je voorzichtig een knuffel geven? 'k denk aan je..Sterkte.. Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lisa21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 20 december 2005 | ||
| Thema's: | ||