Zijn hart
Droeg mijn woorden
Zijn lichaam
Mijn lippen
Zijn ogen
Hadden zojuist nog
Mij opgenomen

Waar dacht je aan
Toen je die andere vrouw beminde?
Toen ons samenzijn
Verdween
toen jullie in elkaar opgingen?

Jouw knieen
Dragen nu slechts een schrale kleur
Van de liefde
Ooit deed je mij een aanzoek
Ook zo op je knieen
Nu vraag je mij zo om vergiffenis
Omdat je mij, zoals jij zegt, zo mist

Nu bezit ik de ring der eenzaamheid
Haar dragen voelt zo zwaar
Maar tegelijkertijd bezit zij
Een mooi verleden
Ik wou dat het zo kon zijn
Dat de toekomst naar haar toeleefde

Mijn man
Mijn geluk
Waarom moest je nou zo nodig
Een andere vrouw
het ons
Laten verwoesten?
In ons zalige leven laten wroeten?