't Geluid van de stilte
In de verte klinkt
't dend'rend geluid
van een trein
het dorp uit.
Aan de hemel
witte wolkjes, rood getint,
verder stil,
geen zuchtje wind.
In de verte klinkt gekrijs
van een pauw,
de wolken zijn nu grijs.
De schemering valt,
de zon gaat langzaam onder.
Verder stil,
wel wat kil,
nu, zo zonder.
Vanuit huis, gefluister
van een t.v.
'k Wil er niet in mee,
blijf zitten in het duister
en ik luister
naar 't geluid
van de stilte,
't geklater
van 't drupp'lende water
in de goot
en voel langzaam meer de kilte
m'n armen nog steeds bloot.
In de verte klinkt gesnater:
eenden op hun vlucht.
Een kerkklok,
't wordt al later,
donkerblauw lijkt nu de lucht.
In de verte klinkt 't geluid,
de ritmiek van weer een trein
als muziek, het dorp uit.
De hemel die
de nacht hervindt
is nu bijna zwart,
alleen mijn bonzend hart
verder stil
geen zuchtje wind...
't dend'rend geluid
van een trein
het dorp uit.
Aan de hemel
witte wolkjes, rood getint,
verder stil,
geen zuchtje wind.
In de verte klinkt gekrijs
van een pauw,
de wolken zijn nu grijs.
De schemering valt,
de zon gaat langzaam onder.
Verder stil,
wel wat kil,
nu, zo zonder.
Vanuit huis, gefluister
van een t.v.
'k Wil er niet in mee,
blijf zitten in het duister
en ik luister
naar 't geluid
van de stilte,
't geklater
van 't drupp'lende water
in de goot
en voel langzaam meer de kilte
m'n armen nog steeds bloot.
In de verte klinkt gesnater:
eenden op hun vlucht.
Een kerkklok,
't wordt al later,
donkerblauw lijkt nu de lucht.
In de verte klinkt 't geluid,
de ritmiek van weer een trein
als muziek, het dorp uit.
De hemel die
de nacht hervindt
is nu bijna zwart,
alleen mijn bonzend hart
verder stil
geen zuchtje wind...
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Vrijdag, oktober 26, 2001 23:57 |
| Het horen van stilte is wellicht niet zonder geluid, maar een harmonie van kleine geluiden die je gedachten op gang brengen, geen stem, geen hand die je arm bedekt, tot warmte wrijft, geen kleur die blijven kan, de bijna volkomen harmonie die het gemis voelbaar maakt. |
|
| Albrecht Paul: | Donderdag, oktober 25, 2001 10:49 |
| Sorry - 'tijd die voorTgaat' | |
| Albrecht Paul: | Donderdag, oktober 25, 2001 10:47 |
| Dit terugkerend 'in de verte' geeft regelmaat. Ook die volgende trein brengt de tijd die voorgaat binnen. Het laatste couplet omsluit het geheel, in ander licht. En dan observeer je geluiden en beelden om bij je hart uit te komen. Je treft het stilstaan in een wegtikkende tijd heel goed. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Eva* | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||