Opeens is me vriendengroep uit elkaar.
en is het verleden waar naar ik staar.
het vroeger was zo leuk.
met me beste matties in een deuk.
maar dat is nu over.
net of er iemand langs is geweest, een rover!
opeens heb ik geen vrienden meer.
het gebeurt echt keer op keer.
ik voel me dan zo eenzaam en alleen.
er is echt nooit iemand om me heen.
me vrienden kunnen altijd op me bouwen.
maar waarom hebben ze me in die diepe put zitten douwen.
en gewoon laten vallen.
voel me worden bekogeld met vuur ballen.
ik was er altijd voor me vrienden.
net alsof ik ze als een koning bediende.
maar nu is me vriendschap met hun voorbij.
en dat maakt me absoluut niet blij.
ik weet dat als ik word geslagen.
dat ze meteen terug slaan dat ze het niet eerst gaan vragen.
dat betekent dat ze er voor me zijn.
maar het zijn geen echte vrienden en dat doet me zo'n pijn!