Inspiratieloos dromen
Stilletjes staar ik voor me uit
Dromend van het heden
Wat nog word en wat al was
Achter me ‘t verleden
Ik kijk in de verte
Hoe alles ooit zal worden
De kilte van het niets
Amper te verwoorden
Mijn geest word opgeslokt door de stilte
Peinzend met m’n ogen dicht
Zwarte kleuren, nooit meer licht
Gedachten waar ik dan toch voor zwicht
Dit is niet waar ik voor koos
Maar al bracht je me een gouden roos
En kreeg ik alles wat ik verkoos
Ik ben ronduit inspiratieloos
Dromend van het heden
Wat nog word en wat al was
Achter me ‘t verleden
Ik kijk in de verte
Hoe alles ooit zal worden
De kilte van het niets
Amper te verwoorden
Mijn geest word opgeslokt door de stilte
Peinzend met m’n ogen dicht
Zwarte kleuren, nooit meer licht
Gedachten waar ik dan toch voor zwicht
Dit is niet waar ik voor koos
Maar al bracht je me een gouden roos
En kreeg ik alles wat ik verkoos
Ik ben ronduit inspiratieloos
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Amyst Nuka | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 21 december 2005 | ||
| Thema's: | ||