De driekoningen stonden buiten
De driekoningen stonden buiten
Wat een eerbied in den ouden tijd
Er was geen deur en ook geen ruiten
Maar ze kwamen toch van wijd en zijd
Nu zijn er amper nog koningen
En weten zij nog die kribbe staan
Die net als ons arme woningen
Zo kasteelloos recht is blijven staan
Neen, ze verloren hun manieren
Hun geld, hun macht en ook hun wijsheid
Zelfs zwaaien met al hun banieren
Lijkt het nu als een verloren tijd
Wel geef mij maar deze hiërarchie
Waar de slaaf graag zijn meester verwent
Want al in onze democratie
Is er niets die nog die waarde kent
Wat een eerbied in den ouden tijd
Er was geen deur en ook geen ruiten
Maar ze kwamen toch van wijd en zijd
Nu zijn er amper nog koningen
En weten zij nog die kribbe staan
Die net als ons arme woningen
Zo kasteelloos recht is blijven staan
Neen, ze verloren hun manieren
Hun geld, hun macht en ook hun wijsheid
Zelfs zwaaien met al hun banieren
Lijkt het nu als een verloren tijd
Wel geef mij maar deze hiërarchie
Waar de slaaf graag zijn meester verwent
Want al in onze democratie
Is er niets die nog die waarde kent
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 22 december 2005 | ||
| Thema's: | ||