Hou van me.
Door ’t bos
donker
en verlaten,
vol geheimen
in één blad,
dwarelend
naar beneden,
als een fluistering
van ’t verleden,
waar het leven
de zonnestralen
lieflijk had.
Verder
zonder kijken
lopend,
hijgend,
smekend
om je hart.
Wacht me op
in het midden,
de ogen
van het bos
en hou van me
tot morgen
zolang zal ik dwalen,
tot ik
het duister los.
Reacties op dit gedicht
| Eekhoorntje: | Dinsdag, januari 03, 2006 17:32 |
| wowie, heb net n paar gedichtjes van je gelezen en vind dat je een azlige manier van schrijven hebt! Ik kijk uit naar meer ! groetjes |
|
| MizzTeaQ: | Donderdag, december 22, 2005 13:55 |
| Mooi geschreven! Liefs , |
|
| sunset: | Donderdag, december 22, 2005 11:10 |
| S c h i t t e r b a a r dit. Sfeervol warm mooi. Heel graag gelezen. Liefs, sunset |
|
| druppeltje: | Donderdag, december 22, 2005 11:04 |
| idd helemaal met nemesis eens een erg mooi, vlot lopend gedicht liefs druppel |
|
| Nemesis: | Donderdag, december 22, 2005 11:00 |
Een aangename verrassing. De titel is mooi bedacht, maar dan moet je het nog wel waarmaken. Ik vind dat je dat prachtig gedaan hebt, mijn hulde voor dit schrijven! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Elientjen | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 22 december 2005 | ||
| Thema's: | ||