Het huwelijk
Het huwelijk
Ademloos ziet het kerkenvolk
de bruid door witte kant omgeven
door het gangpad nader zweven,
als een engel in een wolk.
Zij glijdt in orgelklanken
prachtig door glas in lood belicht
Zelfbewust, hoog opgericht
triomferend langs de banken
De bruidegom onopgemerkt,
staat achterin wat weggewerkt
z’n “ja, ik wil” te repeteren.
Zijn rol zo zal hij weldra leren,
is aan haar zijde ingeperkt
tot aan de zijlijn figureren.
Ademloos ziet het kerkenvolk
de bruid door witte kant omgeven
door het gangpad nader zweven,
als een engel in een wolk.
Zij glijdt in orgelklanken
prachtig door glas in lood belicht
Zelfbewust, hoog opgericht
triomferend langs de banken
De bruidegom onopgemerkt,
staat achterin wat weggewerkt
z’n “ja, ik wil” te repeteren.
Zijn rol zo zal hij weldra leren,
is aan haar zijde ingeperkt
tot aan de zijlijn figureren.
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Donderdag, oktober 25, 2001 11:38 |
| Schitterende sonnet, met veel ironie. Dat woordspel met zijde (witte kant zagen we al), en zijlijn (waar 'zij' telkens in klinkt) wordt mooi gespeeld. |
|
| Zeeroosje: | Donderdag, oktober 25, 2001 06:19 |
| naar de bruidegom wordt er ook gekeken hoor, heel zeker :):):) De mannen tellen ook mee. Veel liefs Roosje | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jan van der Waal | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 25 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||