Hoe weet ik dat mijn leven, onveranderd blijft als nu
dat zij nooit een andere weg inslaat en mij laat zijn
zoals nu, gebarsten en gebroken, ieder bot in mij
en mijn hart, zij, zij is nooit echt heel geweest
Wie vertelt mij dan, dat ik kan stoppen met wat ik doe
dat ik mij mag laten gaan, voor de allereerste keer
zodat ik voor mijn dood, mag hebben meegemaakt
hoe het is om geluk te voelen, ook al is het maar even
Wanneer komt dan die tijd, straks gaat het me voorbij
ik moet me voorbereiden, zodat het goed verloopt
perfect, zoals je gala, op het einde van het jaar
maar dan eentje, aan als het slotstuk van mijn leven.
| ato: | Donderdag, december 22, 2005 15:34 |
| Mooi gedicht; bekend gevoel | |
| watspreektjouaan: | Donderdag, december 22, 2005 14:48 |
| Hij is en heel mooi en heel verlangend en ergens ook wel weer hoopvol. Gewoon echt heel mooi dus. |
|
| m@rcel: | Donderdag, december 22, 2005 14:38 |
| heel,heel mooi Liefs m@rcel |
|
| Auteur: Quando | ||
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 22 december 2005 | ||
| Thema's: | ||