Woensdag
ik zie er telkens tegen op.
Maar tegen de avond van die dag,
nee daar zie ik niet tegen op.
Dan zie ik ze weer
dan zijn we weer volledig.
Gisteren gelachen,
gepraat,
geknuffeld
en lieve woorden geschreven bij ieder
of grappige teksten.
4 uren vol geluk waren dat,
2 van jullie ken ik al 5 jaar
en 1 ken ik al 1 jaar,
maar deze vriendschap,
nee wil ik nooit meer kwijt.
We kunnen droef zijn bij elkaar,
ons hart luchten bij elkaar,
lachen en roepen
en volwassen op de zenuwen werken.
Grappig,
binnekort zijn wij ook officieel
"volwassen",
moeten wij dan plots ernstiger worden?
Kan mij niet schelen,
want ik heb geluk
om zo vriendinnen te hebben.