Ik straarde naar het mes
zou ik of zou ik voor een keer eens niet
nee, weer is het gebeurd
ik heb weer naar het mes gegrepen
ik verdien alleen maar pijn
ik voel mij zo alleen
niemand die er om geeft een litteken meer of minder
alleen ik voel de pijn
waarom moet ik verder leven
elke dag word ik er aan herinnerd
hoe slecht mijn leven is geweest
pijn is het enige dat ik voel
iedereen denk dat ik gelukkig ben
dat is allemaal alleen maar schijn
ik weet niet meer wat doen
ik sta er helemaal alleen voor
het enige wat ik goed kan
is bepalen hoe diep mijn littekens worden
hoe diep ik met mijn mes ga
en zelf daar ken ik soms mijn grenzen niet
moet ik verder met mijn verdriet
niemand die mij begrijpt
de wereld is gewoon klote
niets voor mij
ben niet waard en zal het nooit waard zijn
ik wil gewoon niet meer verder..