DE SPIEGEL

De spiegel
etaleert gemiste kansen.
Ik kijk niet veel,
de blik bevalt me niet.
Mijn spiegelbeeld
praat met een ander,
die ouder lijkt dan ik.

Mijn kooplust
is nog groot.
Verlokkend zijn de waren.
Alleen,
ruilen en het passen
is voorbij.
Ik moet met tijd betalen.

Jaren als los zand,
zo weggespoeld.
Ik blader
in mijn kladboek,
slechts ingevuld met wit,
mis ezelsoren,
kaartjes ook,
er is geen kind verloren.

Ik heb niets gemaakt.
Niet het…
En ook niet af.
De wereld draaide,
maar houvast
verloor ik snel.
Routine was er wel.

Zomaar voorbij.
De kater is voor mij.

WIL MELKER
27/07/2000