v. Kurt.


Als de wensen je vervullen
en de mensen niet meer hullen
eer hun huilen een te groot ruim
rond je klein zijn laten vullen...

Eenzamen zijn te overladen
Enkelen zijn dood te kussen.
Hij was zo te zoeken
in het geknuffel zakte hij weg.

Eenzamen zijn het surplus
Enkelen laten het leven te na
verrustloos blote meuten
al donker werd geblaak.

Het strand liep hij af
niet de duinen terug over
strompelvloeiend overheen de zee
in elke drop enormde een arm.

Eenzaamheden te overbetast
gezogen tot de bodem
gevuld met delen
van anderen werd hij teruggevonden.

Men noemde hem een gast
maar hij werd slechts het brood
Men roemde hem tot grootheid
en alleen hij wist dat tie water, geen wijn, was.

Spreek niet uit te luid
dat het wensen je vevulling maakt
als je de mensen ermee ontwaakt
breekt je laatste adem uit.

Eenzamen zijn te overladen
Enkelen stranden op de kust
Eenzamen zoeken zich te landen
Enkelen branding onzer rust.

v. Kurt werd de dood waarendere knuf.




                                                              
                                                                                                                                             23'12'2005.