De tijd staat stil
Levend in een masker
verstop ik mijn gevoelens
verberg ik mijn gemis
zoekend naar opvulling
ik ben gestopt met denken
Huilend achter mijn wimpers
wacht ik op de tijd
die de wonden helen zal
maar het lijkt wel
of de tijd stil staat
Alles
stop ik weg
heel diep in mij
ik wil het niet meer voelen
die scherpe pijn heel diep van binnen
Alleen
het voelt leeg
hier diep van binnen
ook al is de tijd volgestopt
met bergen gevoelens van gemis
~ 23 december 2005 ~
Over dit gedicht
| Auteur: mienke | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 23 december 2005 | ||
| Thema's: | ||