Driehoek
De stilte
Niemand spreekt.
Je speelt
Met mij, met haar, met hem
Je streelt mijn huid
haar hart, zijn toetsen
Je adem
Hij verwamt mijn nek
Haar lippen en zijn klankkast
Niemand spreekt.
We voelen alles.
Voelen alles wat we willen.
Je neemt mij
Je krijgt haar
Je geeft hem.
Niemand die wat zegt
...hoewel je zoveel horen kan.
De zuchten
Verlangende tonen
Gillende melodieen
Klappen
Voor mij, van haar, om hem
Niemand spreekt.
De stilte
We voelen alles.
Alles.
Hij, ik, zij en de piano.
Reacties op dit gedicht
| ato: | Zaterdag, december 24, 2005 15:56 |
| zeer mooi gedicht! | |
| mamsiemomo: | Zaterdag, december 24, 2005 09:40 |
| oeps, daar ging even wat mis. Mooi gedicht!! | |
| mamsiemomo: | Zaterdag, december 24, 2005 09:40 |
| Dirk Hermans: | Zaterdag, december 24, 2005 00:42 |
| heel mooi groetjes Dirk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Meisje met de parel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 24 december 2005 | ||
| Thema's: | ||