Ik lach.
Nouja..lachen?
Het lijkt of ik lach,
maar nee, diep van binnen,
diep van binnen, huil ik.
Het is alleen maar gezeik,
een en al gezeik.
Iedereen die maar zit te zeuren..
Zeuren, dat ik hulp nodig heb!
Mar ik wil het niet,
je kunt me niet dwingen!
Wat moet ik toch?
Ik weet het niet meer..
Echt niet!
Of toch wel?
Jaa, misschien toch een beetje.
Ik moet doorgaan..
Doorgaan met lachen.
Zodat iedereen denkt,
denkt, dat ik lach.
Dat ik vrolijk ben!
Nooit iemand meer iemand iets vertellen,
nooit meer..