Je zal vallen op de grond
Veranderen zoals een blad aan de boom
Door de wind geduwd in een andere richting
De steel geknakt door de kracht
Eens was je perfect gemaakt
De rupsen hebben aan je geknaagd
Randen zijn verkleurd, vele gaten zichtbaar
Getekend voor altijd, somberheid overwint
Je bent al een tijd vergaan voor de herfst begint
Niks kan je meer helpen, je tijd is bijna gedaan
Je hangt te wapperen in de wind
Te wachten tot de tak je laat gaan
En je zal vallen op de grond,om daar langzaam te verteren
Reacties op dit gedicht
| Gert: | Dinsdag, december 27, 2005 14:43 |
| Droevig, maar erg mooi. Liefs |
|
| L.Bert: | Maandag, december 26, 2005 14:07 |
| Filosofisch gedicht! | |
| m@rcel: | Maandag, december 26, 2005 13:05 |
| heel,heel mooi beelend geschreven Liefs m@rcel |
|
| L!@: | Maandag, december 26, 2005 12:02 |
| fijne feestdagen.... | |
| druppeltje: | Maandag, december 26, 2005 11:30 |
| erg mooi beeld, langs deze weg wil ook jou ook nog erg fijne feestdagen wensen! met alle liefs druppeltje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Quadesh | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 26 december 2005 | ||
| Thema's: | ||