In 1 klap veranderde mijn leven
Alles is verandert
verandert sinds een paar weken..
een paar weken weten mijn ouders het nu
mijn ouders weten wat er is gebeurd die ene dag..
die ene dag in januari....
Een bal die onder een luik rolt dat veranderde mijn leven,
nu iedere keer al ik naar dak luik ga sta ik te beven!
Die jongen schopte de bal onder dat luik,
en daar maakte hij dankbaar van gebruik!
Hij kon niet van mij afblijven en begon ook nog eens te dreigen,
en ik...ik kan alleen maar zweigen!!
Ik moest van alles bij hem doen,
ik kreeg zelfs een hele vieze natte zoen!!!
Het was een viespeuk,
een viespeuk die mijn leven in een klap veranderde!!
Wat kon ik doen?
Niets helemaal niks!!!
Hij veranderde alles aan mij,
die angst het ging niet meer weg van mijn zij!
Ik was altijd vrolijk en druk,
daar was niks meer van over geen ene ruk!!
5 minuten van die ene dag
die ene dag in januari veranderde mijn leven in 1 klap en niemand die dat zag!
Ik wist alles goed te verschuilen,
en ik wilde en durfde niet te huilen!!
En hij had ook nog een handicap,
een handicap verstandelijk nog wel...
hij heeft mij een liteken gegeven..
een liteken gegeven in mijn hart!!
Nu eet ik ook nog eens niet meer,
het doet mij allemaal ontzettend zeer..
maar er zijn nu mensen die van mijn probleem weten,
om het te vertellen heb ik aardig wat moeten zweten!
Maar we gaan praten,
praten op school..
1 leraar weet er al van,
en hij gaat mij helpen waar het kan!!
Ik kan alleen nergens mijzelf wezen,
ik ben maar vrolijk en doen maar blij..
tja iedereen vind dat hoort bij mij!!
Het komt allemaal goed dat beloven ze mij,
en dan hoop ik is die angst voorbij!!
verandert sinds een paar weken..
een paar weken weten mijn ouders het nu
mijn ouders weten wat er is gebeurd die ene dag..
die ene dag in januari....
Een bal die onder een luik rolt dat veranderde mijn leven,
nu iedere keer al ik naar dak luik ga sta ik te beven!
Die jongen schopte de bal onder dat luik,
en daar maakte hij dankbaar van gebruik!
Hij kon niet van mij afblijven en begon ook nog eens te dreigen,
en ik...ik kan alleen maar zweigen!!
Ik moest van alles bij hem doen,
ik kreeg zelfs een hele vieze natte zoen!!!
Het was een viespeuk,
een viespeuk die mijn leven in een klap veranderde!!
Wat kon ik doen?
Niets helemaal niks!!!
Hij veranderde alles aan mij,
die angst het ging niet meer weg van mijn zij!
Ik was altijd vrolijk en druk,
daar was niks meer van over geen ene ruk!!
5 minuten van die ene dag
die ene dag in januari veranderde mijn leven in 1 klap en niemand die dat zag!
Ik wist alles goed te verschuilen,
en ik wilde en durfde niet te huilen!!
En hij had ook nog een handicap,
een handicap verstandelijk nog wel...
hij heeft mij een liteken gegeven..
een liteken gegeven in mijn hart!!
Nu eet ik ook nog eens niet meer,
het doet mij allemaal ontzettend zeer..
maar er zijn nu mensen die van mijn probleem weten,
om het te vertellen heb ik aardig wat moeten zweten!
Maar we gaan praten,
praten op school..
1 leraar weet er al van,
en hij gaat mij helpen waar het kan!!
Ik kan alleen nergens mijzelf wezen,
ik ben maar vrolijk en doen maar blij..
tja iedereen vind dat hoort bij mij!!
Het komt allemaal goed dat beloven ze mij,
en dan hoop ik is die angst voorbij!!
Reacties op dit gedicht
| worn-out: | Donderdag, december 29, 2005 13:53 |
| Heej miepje, Ik weet hoe het is, ik vertrouw niets of niemand meer en doe altijd alsof ik vrolijk ben, alsof ik blij ben, alsof ik.... Naja, ik loop er nu al 4 jaar zelf mee rond en doe iets wat ik niet hoor te doen. Een docent op school is er achter gekomen en ze wil me helpen, maar... Ze wil dat ik het m'n ouders vertel, maar dat durf ik niet, dat kan ik niet. Ik vind het echt heel knap dat jij dat wel hebt gedaan! Heel veel sterkte verder! Veel liefs! |
|
| memory: | Dinsdag, december 27, 2005 11:55 |
| moeilijk, echt zwaar... ik denk vooral ook omdat hijgehandicapt is, dat dat het moeilijker maakt toe te geven aan je gevoelens! ik wil je heeel veel sterkte wensen..! hoop dat je beetje bij beetje jezelf terugvindt..! en ehm..je gevoel is herkenbaar, door omstandigheden kan ik het de jongen die het mij aandeed ook niet helemaal aanrekenen... liefs! |
|
| father lover: | Maandag, december 26, 2005 14:33 |
| Ik ben ook aangerand door iemand die heel dicht bij mij is. En nu kan ik geen jongen meer vertrouwen of een man. Zo iets wat je hebt meegemaakt verdwijnt niet zomaar. Als ik vindt dat een vader zijn kind op een verkeerde manier nadert denk ik van ja die wil sex met dat kind. Ik kan niet geloven dat een jongen van mij zal kunnen houden. Dat heeft niet alleen met die aanranding te maken, maar ook wat ik heb meegmaakt met mijn exen. Ik hoop dat je een jongen vindt die van je houdt zoals je bent. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Miepje18 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 december 2005 | ||
| Thema's: | ||