Jij was bang voor gedachten
die je hoof betraden
misschien iemand ze kon lezen
en ze je zo zouden verraden
Jij was bang voor je woorden
die je konden bedriegen
dat ze ineens zouden besluiten
zo naar buiten te vliegen
Jij was bang om te spreken
over wat je hoorde en wat je zag
wat je voelde
al die jaren opnieuw, elke dag
Jij was bang voor je blik
die verkeerd kon gaan staren
dat iemand het zou merken
en je leven niet te besparen
Jij was vrij toen hij viel
en met het hoofd de gron aankwam
dat wat viel was je angst
en niet het beeld van Saddam
Farah