smoelen trekken als 'n circusaap,
je in alle mogelijke bochten wringen
tot ieders plezier en genoegen,
stil staan bloeden in je schoenen,
'k word te oud en wijs voor zulke dingen,
't kan me heus niet meer deren,
laat staan me iets schelen,
van oudsher lag het altijd aan mij,
liet me achter met een kalken ei,
mooi verpakte leugens
die je de baard laten afscheren,
op het end zijn het vodden
die je kleineren en bespotten,
maar de wil maakt de geest vrij,
men stille vrienden
stonden me zwijgzaam bij,
keurig in 't gelid op een rij,
netjes afgestoft op de boekenplank,
nee,
kijk eens naar mij,
'k durf nu buiten staan dansen
in 't duister, ijzige vrieskou of nat
en geloof me vrij,
zelfs in mijn bloot gat !