mijn God en vader
Verborgen in het gras,
Zoveel slechtheid op mijn pad,
Vroeger was het gescheiden, goed en slecht,
Nu is het slechte verborgen achter een wit beleg,
Een vals licht dat ons van het pad leidt,
Mijn lieve God hoe moet ik nu nog onderscheiden,
Het valse van het goede, en daaruit blijven,
Zoveel verleidingen op mijn weg,
Lieve God, wat goed voelt is dat slecht?
Geef mij de kracht Uw liefde te voelen,
Zodat ik weet dat U het bent die mij op mijn pad zal behoeden.
Reacties op dit gedicht
| Anneke van Dijk-Ploeg: | Dinsdag, december 27, 2005 18:47 |
| laat je leiden door je geweten, niet door je ego... namasté, Anneke |
|
| Nemesis: | Dinsdag, december 27, 2005 12:29 |
Hulde. De hand die je voelt op je rug, het duwtje dat je soms nodig hebt. Hulde. |
|
| watspreektjouaan: | Dinsdag, december 27, 2005 11:50 |
| Prachtig! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Tarita | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 december 2005 | ||
| Thema's: | ||