Zonsopkomst
De droom een robuuste illusie rijker
geen viooltjes in de lente of winterklokjes
maar stramme wind knagend aan het gebrul
de leeuwerik roept
als een eenzaam orkest
vergt me enkel te zwijgen
deze nacht onthult zich slechts in tijden
wanneer de wereld slaapt
blijdschap in het harnas
de winter voert geen oorlog
noch onderdrukt vrede
de nacht is mijn huis
vult het glas voor na zonsopkomst
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 27 december 2005 | ||
| Thema's: | ||