Ik leid een soort dubbelleven,
En ik kan een van de twee niet opgeven.
Mensen zien mij als een vrolijke meid,
zonder twijfels, en die gedachte wil ik ook niet kwijt.
Maar af en toe voel ik me zo klein en verlaten,
En er is niemand waar ik goed mee kan praten.
Mijn vrienden hebben hun eigen problemen,
En ik wil hun graag een vertrouwd gevoel geven.
Dus iedereen vraagt mij om goede raad,
En ik snap niet dat ze niet zien waar het werkelijk om gaat.
Want er is al zoveel ellende op deze aardbol,
Dus waarom maken de mensen niet wat meer lol.
Ik ben bang voor de toekomst, op wat komen gaat,
En dat mijn boot de verkeerde richting uit vaart.
Ik hoop ooit dat er iemand zal komen die mij begrijpt,
Want niemand wilt dat ik een dubbelleven leid.