ZE ADEMT ONAFHANKELIJK ZIJN
ze ademt onafhankelijk zijn
licht verdwaald
kijkt ze de wereld aan
een donkere vlek
ogen uit een schaduw
bij de muur
ze ademt onafhankelijk zijn
de geur van bier
en rookt het gif
dat basis lijkt voor
dubieus vertier
ze raakt ons
als ze wankelt
de muur haar loslaat
en een schaduw wegvlucht
met haar grijns
rotte tanden klagen
vingers wijzen met hun
zwarte nagelranden
naar de wanhoop die
verloren voor ons staat
we lopen door
gebroken schreeuwt ze
ons geweten wakker
doe wat voor die stakker
fluistert medelijden in ons oor
wil melker
26/10/2001
Reacties op dit gedicht
| BeČrtje: | Vrijdag, oktober 26, 2001 22:27 |
| Wat een prachtige beschrijving, in de coulissen volg ik je werk wil, en geniet... ik geniet... | |
| Steven Vermeulen: | Vrijdag, oktober 26, 2001 13:00 |
| Buiten die sukkelaars zitten er tegenwoordig ook mensen die het niet nodig hebben om te bedelen, die enkel uit zijn op je geld. Hoe kan je dan nog de echte sukkelaar herkennen en alleen hem of haar een stuiver toestoppen? Moeilijk, niet? |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||