Ik ben het zat,
Ik heb t gehad.

Jou boze woedeuitbarstingen,
al wat er nog is zijn nog maar herinneringen.

Ik heb een dochter, samen hebben we een zoon,
Na al de ruzies, het interesseert me geen boon!!

Je sloopt mijn hele huis,
Op deze manier beland ik nog eens in t ziekenhuis!!
Je maakt mij kapot,
Ik wou dat je nu eens oprot!!!!

Elke keer zet ik je de deur uit, maar krijg medelijden omdat je dan opstraat moet slapen.
Sorry, maar voor zo'n leven ben ik niet voor geschapen.

Wat denk je dat de kinderen hiervan meekrijgen,
van al die ruzies, van al jou dreigen.
Van al jou gevloek, van al jou gesloop,
Ik wil niet dat hun daar last van krijgen, vandaar mijn grote wanhoop.

Ik ben nog maar 24, ik wil bij je weg,
maar altijd heb je wel weer een stomme uitleg.

Het is mijn huis, maar ik krijg je er maar niet uit,
Ik heb je een kans gegeven om hulp te zoeken, maar jij wilt niet naar een therapeut!!

Voor mij is het over, denk jij maar dat er nog wat te redden valt,
maar al wat er was, heb jij allang vergald!

Ga alsjeblieft weg, laat me met rust,
besef nu maar eens, dat al jou woede onze liefde heeft geblust.

Ik kies voor mijn kinderen, die je altijd mag zien,
wie weet dat je veranderd, wie weet, mischien......

(dit gedicht heb ik gschreven nu ik zeker weet dat ik bij mijn vriend wegwil, ik zet hem er vaak zat uit, maar dan staat ie weer jankend voor de deur, en hij kan nergens anders heen, dus laat ik m elke keer weer binnen uit medelijden, en probeer ik t maar weer.Hij is nu werken,  en ik krijg t maar  niet tot m doorgedrongen dat t beter is om uit elkaar te gaan,elke keer als ik t zeg, sloopt ie mn hele huis, ik weet t gewoon niet meer, ik kom niet van m af!!!