thuis
onderweg naar huis,
een weekendje thuis.
angst dat ik het niet ga halen,
angst dat ik zal falen.
bang dat ik mij zal omhullen in zwijgen,
bang om weer die pijn te krijgen,
angst om die knellende riem,
het was niet aan te zien.
het staat nog vers in mijn geheugen gegrifd,
geschreven in mijn dagboek met vette stift.
ik kronkelde en tierde van de pijn,
ik wilde dat het anders kon zijn.
achteraf een geroep,verlangen,
om weer aan de pillen te hangen.
ik heb ook een inplanting gekregen,
om mij zo tegen de verslaving te verweren.
angst om terug binnen te gaan,
om iets wat ik mezelf heb aangedaan.
voor de rest gaat het redelijk goed,
door jullie lieve woorden kreeg ik terug moed.
om door deze hel te gaan,
op naar een nieuw bestaan.
een weekendje thuis.
angst dat ik het niet ga halen,
angst dat ik zal falen.
bang dat ik mij zal omhullen in zwijgen,
bang om weer die pijn te krijgen,
angst om die knellende riem,
het was niet aan te zien.
het staat nog vers in mijn geheugen gegrifd,
geschreven in mijn dagboek met vette stift.
ik kronkelde en tierde van de pijn,
ik wilde dat het anders kon zijn.
achteraf een geroep,verlangen,
om weer aan de pillen te hangen.
ik heb ook een inplanting gekregen,
om mij zo tegen de verslaving te verweren.
angst om terug binnen te gaan,
om iets wat ik mezelf heb aangedaan.
voor de rest gaat het redelijk goed,
door jullie lieve woorden kreeg ik terug moed.
om door deze hel te gaan,
op naar een nieuw bestaan.
Reacties op dit gedicht
| Beverke: | Donderdag, augustus 22, 2002 19:18 |
| Je hebt dit doorstaan waarom zou het je nu verder niet goed gaan, je kon het op dat moment toch aan, blijf van die pillen voortaan, liefs Jenne |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, oktober 27, 2001 15:10 |
| Het lijkt me wel een goed teken dat je het eerste weekend al weer naar huis mag. Al ga je misschien met de angst om terug te vallen in je eigen omgeving, misschien is het wel goed als er wat lezers zijn die meer vertrouwen in je hebben dan je dat zelf kan, voorlopig. Een depot geeft je de tijd om oude gewoontes af te bouwen. p.s. wees maar trots op je dochter. |
|
| Huting: | Vrijdag, oktober 26, 2001 20:24 |
| Ik ken je niet persoonlijk maar ben toch ontzettend trots op je, jij red het wel, al zul het af en toe best wel moeilijk hebben. Wij zijn er voor je en volgen je.. Heel veel liefs en welkom thuis, Doortje |
|
| Sheena: | Vrijdag, oktober 26, 2001 19:35 |
| Jij gaat het echt wel redden kanjer, ik reken op je !!! liefsssss Sheen |
|
| christina: | Vrijdag, oktober 26, 2001 18:50 |
| Wees trots he want dat mag je zijn Knuffie en liefs Christa |
|
| pramodah: | Vrijdag, oktober 26, 2001 13:32 |
| ik ben blij dat je weer thuis bent Linda,het ergste is nu voorbij en met voldoende steun kan je aan een nieuw leven beginnen en die steun vind je hier op de site zeker genoeg.............. liefs pramodah |
|
| Steven Vermeulen: | Vrijdag, oktober 26, 2001 13:05 |
| we staan achter je, hoor! knuffel |
|
| Zeeroosje: | Vrijdag, oktober 26, 2001 12:55 |
| en mij lieve vriendin, ben blij dat die enge dagen voorbij zijn, er komen er nog...maar je weet waarom je vechten moet. en ik bid nog dat het ergste toch voorbij is, nu kan het alleen nog bergop gaan. Een warme knuffel Roosje | |
| breugelmans kelly: | Vrijdag, oktober 26, 2001 12:28 |
| mams,je komt er wel,die vijf dagen vervagen wel.je bent en blijft mijn lieve mams;knuffel kelly | |
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||