Zweef...
Toen zag ik je gaan
een kleine maand geleden
stapte je van de wereld af
je laat nu een sterretje branden naast de maan
op die manier zal heus niemand je vergeten
ook al ben je nu voor ons allen zo veraf
Je warmte en genegenheid
is niet meer zo dichtbij
ik zie nog je voetstappen in de verte
ik wil ze zo graag volgen maar ik weet...
na even krijg ik alleen maar spijt
dus laat ik je zweven... jou alleen... vrij
onder Gods vleugels laat ik je gaan
zweef engel... zweef...
een kleine maand geleden
stapte je van de wereld af
je laat nu een sterretje branden naast de maan
op die manier zal heus niemand je vergeten
ook al ben je nu voor ons allen zo veraf
Je warmte en genegenheid
is niet meer zo dichtbij
ik zie nog je voetstappen in de verte
ik wil ze zo graag volgen maar ik weet...
na even krijg ik alleen maar spijt
dus laat ik je zweven... jou alleen... vrij
onder Gods vleugels laat ik je gaan
zweef engel... zweef...
Reacties op dit gedicht
| Sheena: | Vrijdag, oktober 26, 2001 19:38 |
| Wow, mooooooooooooi Ik geniet al een poosje van je woorden. thanks, Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bita | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||