jij
we zijn zo gelukkig beter kan het haast niet..maar da vind ik juist eng.de angst die niemand ziet
lang heb ik getwijfelt of dit is wat ik wilde,maar van binnen was et mijn hart die gilde!!
nee niet doen,wees niet zo stom..het is de angst die ik overwon..
nu zijn we onafscheidelijk,maar soms bekruipt me toch weer die angst dat maakt me het bangst,dat ik dit alles kwijt kan raken,je weet niet wat je alemaal kan veroorzaken..
hoop dat dit eeuwig zal duren..met jou wil ik me laaste uren
Reacties op dit gedicht
| Lianneee14: | Donderdag, maart 10, 2011 12:33 |
| Ik begrijp je gevoel,, ik had dat ook... had alles opgegeven ook me familie enzo. en nu is het sinds zaterdag uit... en heb ik niks meer...:( xxx sterkte! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: faith&hope | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 28 december 2005 | ||
| Thema's: | ||