omdat wij steeds maar zwijgen
de doden pluimen rook
weeklagen hoog ten hemel
en God kijkt wenend op ons neer
niet slechts het water, ook
de angst en haat, ’t gewemel
van te vele handen in een buidel
en kogels veel te veel; zeer
doet het wachten van de vrouw
op vader, zoon of broeder
- vergeten hoe ik van hun hou -
ik was toch nimmer hoeder
in het veld liggen de schapen
en rondom hen wolven te wachten
wijl menselijkheid blijft slapen
geen herdertjes bij nachten
zelfs niet ’t geboorte van het Kind
kan ooit nog stoppen dit geweld
de as verstrooid op koude wind
van elkeen die ligt neergeveld
vandaag betreedt Caesar Irak
waarvan ons leugens dreigen
en morgen Iran, Cuba, misschien Nederland
omdat wij steeds maar zwijgen.
**********
sunset 28-12-2005
**********
Mathilde: | Woensdag, december 28, 2005 16:47 |
ja, wij zwijgen en ondergaan.. alsof we niets zijn.. wat is dat toch? | |
Artifex: | Woensdag, december 28, 2005 12:38 |
Na alles wat de mens heeft uitgevonden, geleerd, en hoe groot ook de beschaving: één ding is nooit veranderd, vrede is broos, hebzucht sterk, helaas. Liefs, Aritfex. |
|
Angel Of Poems: | Woensdag, december 28, 2005 10:43 |
Ja wordt er zelf ook niet lekker van als ik er over na ga denken, waar is de liefde gebleven??? | |
*jessica*: | Woensdag, december 28, 2005 10:08 |
woor prachtig neergezet liefss |
|
_Zonneschijn_: | Woensdag, december 28, 2005 09:51 |
Duim omhoog voor dit gedicht! Liefs en een fijne dag! |
|
kaatjuhh: | Woensdag, december 28, 2005 09:42 |
superz mooi neer gezet xxx | |
Auteur: sunset | ![]() ![]() |
|
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 28 december 2005 | ||
Thema's: |