Afscheid van het gezicht...
Ik hoor je stem weergalmen
in een nacht vol angst
zie ik je er uitblinken
maar kom je niet op me af
ik moest doorgaan
zei je me nog
ik kan je niet aanraken
je bent ervan door..
ik zie je nog lopen
ik hoor je nog praten.. in m'n hoofd
ik maak me zorgen
ik heb verdriet om je
overal zie ik je gezicht om me heen
duizenden spiegels omcirkelen me
met jouw gezicht en uitstraling erin
ik kan het niet langer meer aan
als dit niet stopt
word ik nog gek
overal hoor ik je praten
maak je beslissingen in mijn plaats
ik wil dit niet meer
verlos me van dit vreemde gedoe
laat het verdwijnen
en nooit meer terug komen.
in een nacht vol angst
zie ik je er uitblinken
maar kom je niet op me af
ik moest doorgaan
zei je me nog
ik kan je niet aanraken
je bent ervan door..
ik zie je nog lopen
ik hoor je nog praten.. in m'n hoofd
ik maak me zorgen
ik heb verdriet om je
overal zie ik je gezicht om me heen
duizenden spiegels omcirkelen me
met jouw gezicht en uitstraling erin
ik kan het niet langer meer aan
als dit niet stopt
word ik nog gek
overal hoor ik je praten
maak je beslissingen in mijn plaats
ik wil dit niet meer
verlos me van dit vreemde gedoe
laat het verdwijnen
en nooit meer terug komen.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Bita | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||