Een leven
Een leven nog zo klein en pril
Een leven nog zonder eigen wil
Nog veilig geborgen in de moederschoot
Vond jij in rust een stille dood
Negen maanden had jij nog niet volbracht
Al die tijd tevergeefs gewacht
Je was zo mooi, zo zacht, zo fijn
Oh, wat doet dit pijn
Naam die gedroomd werd
Verlangen dat gekoesterd werd
Hoop die gedragen werd
Toekomst die verwacht werd
Vreugde die droefheid werd
Leven dat nooit leven werd
Maar waar koestering voor eeuwig zal zijn
Een leven nog zonder eigen wil
Nog veilig geborgen in de moederschoot
Vond jij in rust een stille dood
Negen maanden had jij nog niet volbracht
Al die tijd tevergeefs gewacht
Je was zo mooi, zo zacht, zo fijn
Oh, wat doet dit pijn
Naam die gedroomd werd
Verlangen dat gekoesterd werd
Hoop die gedragen werd
Toekomst die verwacht werd
Vreugde die droefheid werd
Leven dat nooit leven werd
Maar waar koestering voor eeuwig zal zijn
Reacties op dit gedicht
| Adelaar: | Zaterdag, februari 05, 2011 11:59 |
| rakend mooi xxx Ruudje |
|
| soulsister: | Woensdag, december 28, 2005 23:15 |
| stil van,sterkte liefs |
|
| detjuhh: | Woensdag, december 28, 2005 21:34 |
| onbegrijpelijk hea.. sterkte.. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sabien23 | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 28 december 2005 | ||
| Thema's: | ||