Mijn hart kan niet meer spreken.
Nooit meer kan mijn hartje je vertrouwen,
want jij hebt haar te veel pijn gedaan.
Hoeveel ik ook van je heb gehouden,
niets maakt dit verdriet nog ongedaan.
Een open gesprek lukt niet meer,
want mijn muur is nu te hoog.
Het doet allemaal zo veel zeer,
mijn ogen blijven maar niet droog.
Mijn hart zoekt voortdurend steun,
maar bij jou kan ik daarvoor niet terecht.
Hij was te groot die dreun,
de waarheid proeft nu bitterslecht.
Nooit meer kan mijn hartje je vertrouwen,
want je kon hem maar één keer breken.
Voor immer blijf ik hierom rouwen,
want nu kan mijn hartje nooit meer spreken.
want jij hebt haar te veel pijn gedaan.
Hoeveel ik ook van je heb gehouden,
niets maakt dit verdriet nog ongedaan.
Een open gesprek lukt niet meer,
want mijn muur is nu te hoog.
Het doet allemaal zo veel zeer,
mijn ogen blijven maar niet droog.
Mijn hart zoekt voortdurend steun,
maar bij jou kan ik daarvoor niet terecht.
Hij was te groot die dreun,
de waarheid proeft nu bitterslecht.
Nooit meer kan mijn hartje je vertrouwen,
want je kon hem maar één keer breken.
Voor immer blijf ik hierom rouwen,
want nu kan mijn hartje nooit meer spreken.
Reacties op dit gedicht
| kukidrol: | Donderdag, december 29, 2005 17:13 |
| prachtig geschreven en heel herkenbaar die muur gaat met de tijd wel zakken ook al is het moeilijk... tijd is alles wat je nodig hebt om te verwerken. sterkte en veel liefs kuki. | |
| Miesjellie: | Woensdag, december 28, 2005 21:40 |
| heel mooi gedicht! Maar je komt er wel overheen hoor :) geloof me ;) Sterkte en liefss michelle |
|
| detjuhh: | Woensdag, december 28, 2005 21:22 |
mooi verwoord.. sterkte!!.. liefs, detjuhh |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Frans07 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 28 december 2005 | ||
| Thema's: | ||