Het meisje
ik zie een wond op haar been
ze ziet er zo koud uit, zo alleen
ik wil haar vasthouden, haar warm maken
haar diep in haar ziel raken
ze ligt op de grond en staart alleen maar
ik kijk en vind het zo raar
dan zie ik wat er is
en dan begint het gemis
ze is niet meer degene die voor haar leven vecht
ze heeft de aarde al gedag gezegd
ze ziet er zo koud uit, zo alleen
ik wil haar vasthouden, haar warm maken
haar diep in haar ziel raken
ze ligt op de grond en staart alleen maar
ik kijk en vind het zo raar
dan zie ik wat er is
en dan begint het gemis
ze is niet meer degene die voor haar leven vecht
ze heeft de aarde al gedag gezegd
Reacties op dit gedicht
| wolkie: | Donderdag, december 29, 2005 13:45 |
| Rakend stilmakend geschreven | |
| sunset: | Donderdag, december 29, 2005 12:58 |
| Treffende, rakende verwoording. Liefs, sunset |
|
| Marilène B.: | Donderdag, december 29, 2005 11:58 |
| van dit gedicht wordt ik echt ff stil! zo gaat het echt, ja!! dit is één van de zovele!! liefs Marilène |
|
| *Emms*: | Donderdag, december 29, 2005 11:54 |
| Dit gedicht raakt me heel erg,, ik herken het,, ik voel de pijn,, Knuffel en Liefss |
|
